Op de eerste dag moeten de deelnemers, hun vaders en trainers een eed afleggen aan Zeus waarin ze zweren dat ze tien maanden lang getraind gebben en zich aan de regels zullen houden. Daarna worden er veel offers aan Zeus gebracht, de oppergod, de spelen zijn eigenlijk een beetje voor hem. Op de vijfde dag, de laatste dag vieren de atleten, hun familie en de toeschouwers de overwinning van de winnaars van de Spelen. De winnaars leiden een optocht naar de tempel van Zeus. Daar krijgen ze hun prijs: een krans van olijfbladeren. De spelen zijn dan voorbij, maar ze gaan nog wel feest vieren. Als iemand vals speelde of een overtreding maakte tijdens de Spelen dan moest hij betalen voor een nieuw beeldje voor in de Zanes.

Olympisch vuur is het symbool van de eeuwige strijd van de mensen om tot eenheid en verbondenheid te komen met elkaar. Het wordt ontstoken tijdens de openingsceremonie en blijft branden tot hij tijdens de slotceremonie weer wordt gedoofd. Pierre de Coubertin schreef een eed die 1 atleet opleest in naam van alle atleten. Elk jaar is het een andere atleet en dezelfde eed:

"In the name of all the competitors, I promise that we shall take part in these Olympic Games, respecting and abiding bij the rules wich govern them, committing ourselves to a sport without doping and without drugs, in the true spirit of sportsmanship, for the glory of sport and the honour of our teams."

In de openingsceremonie komen alle landen met atleten binnen in het Olympisch Stadion. Griekenland is altijd als eerste omdat daar de Olympische spelen begonnen zijn. Daarna komen andere landen binnen in alfabetische volgorde, en het laatste land is het land dat de Spelen organiseert. De Olympische vlag wordt gehesen terwijl de Olympische Hymne wordt gespeeld.